Παρασκευή 20 Μαΐου 2016

802 ένα τουιστ που έχει μπουζούκι και θέλει να κάνεις ένα βήμα δεξιό και ένα αριστερό


                             πηγη

ΒΟΗΘΕΙΑ ΜΑΣ
δεν ξέρω αν πρέπει να γράψω η να φωνάξω. το πόσο έχω κουραστεί, να ακούω των άλλων τις γνώμες. επίσης οπότε πάω να γράψω κάτι με σχέση, το τι νιώθω αυτοαναιρούμαι. ο λόγος είναι ότι, υπαρχουν τοσα σοφα ποστ καθημερινα, που λενε αυτα τα υπερ σοφα γνωμικα απο διαφορες σελιδες, που τις κοινοποιεις μην εχοντας καμια ελξη με αυτο που λεει. αλλα πιστευεις οτι καποιος θα σου πει τι ειναι αυτο που εχεις πει. μεσω ενος καποιου αλλου. καπως ετσι φτανουμε σε αυτο που νιωθω, ενω λεω αυτο που λεει το κεφαλι μου, ενω κανω πραξη τον τυπο ο οποιος δεν εχει καμια σχεση με αυτο που λεει, αλλα το ποσταρει μεσα απο το στομα μου, ωστε να γινει ενας νεος μικρος τσερνομπιλ μαζικος εξευτελισμος. τι να κανω που εχω καλες προθεσεις το μονο σιγουρο ειναι οτι οτι αν κοιτας δεξια ενω θελεις να πας αριστερα θα πας εκει που κοιτας.
end of story

Κυριακή 1 Μαΐου 2016

2730 prada μιας αριστερης αυτοκρατοριας με δεξιες τσεπες





άντε που το πας και που το σέρνεις


όταν τραγουδούσε η Αλίκη είναι το στρώμα μου διπλό, έχω ήθελα ένα διπλό λαϊκό για να ξυπνήσω, κάτι που επιβεβαίωσε μετά και ο παπαζογλου. άραγε η Αλίκη είναι η παμελα Άντερσον της Ελλάδος; αν ναι γιατί πότε δεν την είδαμε έτσι; το τυχαίο ατύχημα είναι που πονάει πιο πολύ και επίσης αυτό που σε κάνει να νιώσεις, ότι πίσω έχει η αχλάδα την ουρά. τίποτα δεν είναι εύκολο κυρίως αν πιάνεις τα αρχίδια σου αντι το Μάη. θα σας πω το εξής: όταν το κάνεις συνέχεια, χάνει την ουσία του και την πρωτοτυπία του, το να το κάνεις για καλό μήνα και άλλες τέτοιες εορταστικές καταστάσεις. θυμάμαι που μου πες ότι πάντα θα την περνούσαμε φίναq άλλα ξαφνικά πήγε εφτά, τι οχτώ, τι εννιά, σαν την ταινία τι 30 τι 40 τι 50 και μεγάλωσα τόσο όσο να ξέρω ότι είναι πλέον αργά για να κάνω πράγματα, που να χορεύονται σαν ένα τουιστ που έχει μπουζούκι και θέλει να κάνεις ένα βήμα δεξιό και ένα αριστερό