Νύχτα ονειρομάνα
Καλογραμμένα κείμενα. Μα τα ψευδονυμα λανθασμένα, σαν τις πέτρες που κρέμονται δάκρυα χυμένα. απο ενα σπίτι που το έβλεπε ο ήλιος, αλλα ο ρόλος του ήταν κρεμισμενος. Ο κόσμος αφήνει τα νεα που γράφονται σε χαρτάκι, ενω έχουν πλυθεί μεσα σε μπλου τζην. Και όσο νομίζεις οτι εχεις ξεφύγει, αερολογεις μεθυσμένος μεσα στην δίνη ενός ματαιόδοξου υπερφίαλου σνομπισμού. τοτε ειναι που η μητέρα σου σε τραβάει απο το αυτί, λέγοντας σου οτι η sweet jane δεν ειναι διασκευή των velvet, αλλα μια απομίμηση που δεν θα σε κανει γνήσιο στον έρωτα ποτέ. σαν μια υπαρξιακή ατέρμονη ευτυχία, ανάμεσα σε μια δεκαετία, που ξεκίνησε το ογδόντα και τελείωσε το ενενήντα. οπως καθετι ξεκιναει δεξια για να γινει αριστερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου