τα σιγανά ποτάμια κάνουν την μεγαλύτερη φασαρία.
δεν είμαι χαι ,δεν έχω μεταφραστή, ούτε σταφύλια να σε ταΐσω. είμαι ένας Καλιγούλας, που η μπογιά του έχει περάσει. έτσι λένε οι παλαιές πουτάνες ,αυτές που κοιμούνται για να ξεκουρασούν το κορμί τους. από αυτό που εννοούσαν όταν ήταν μικρές στο κρεββάτι του προκουστη η μήπως είναι η αποχή που ένιωθαν απο τα Χριστούγεννα και την αγάπη να είναι ολουθεν κάνοντας σόου με τις τσαουσες που τον πάιζαν στα κρυφά οι φαντάροι. κάποτε είχε πει ένας άλλος μέγιστος στην πρωινή αναφορά, που είχαμε τιμώμενα μέλη τους Τ.Ε.Ν.Ξ. και εγώ πάτησα μια νάρκη και έτσι έγινα ναρκομανής. ήταν όντως άλλα τι έγινε η ναρκομανία του μαλάκα της εξουσίας; που βαριέται την ζωή του και ξεσπάει στην δουλεία του; οεεο. που καθόντουσαν τα πουλιά πριν τον τηλεγραφόξυλο; αυτές είναι απορίες, που αναζητούν λύση. όχι το πως να είσαι μετριοπαθής ,κάνοντας την ελπίδα σου να προκαλεί έμφραγμα. ξέρω δεν καταλαβαίνεται. καλά κάνετε έτσι είναι η ζωή ποιος κατέλαβε ποιον. άλλωστε γιατί να γίνει αυτό που θέλουν αυτοί και όχι εμείς. λευτεριά στα καταπιεσμένα συναισθήματα, που κάνουν την δουλειά τους, σαν πιέζει τα τοτέμ και τα ταμπού, ενος αριστοχερα που τον παίζει με το δεξι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου