Standing on the Verandah
With a gun in my hand
(killing in the arab)
καποτε ειχε πει ο Frederico Fellini : Είναι πιο εύκολο να είσαι πιστός σε ένα εστιατόριο παρά σε μια γυναίκα. εδω ειναι η τρελα. που διημιουργει αμφιβολια, διχασμο και ενα αναπαντητο ερωτηματικο;που να μεινω πιστος; τι ειναι καλο για μενα; για αυτους; για αυτην; που νωχελικα ζει τον μυθο της Πηνελοπης μεσα απο την ντουλαπα της αλλαζοντας outfit και δινοντας μου την εικονα της, σε μια απομακρυσμενη περιοχη ενος desktop που αδιαφορει για τα επομενα σου μεγκαμπαιτ. αραγε το θελημα του Θεου θα εναρμονιστει με το καλλιτερο που ειναι για μενα. δεν ημουν το ιδεατο αλλα δεν εχουν και προβλημα μαζι μου μια συντρηπτικη πτωση της απογοητευσης του ευατου μου, να αναταπεξελθει και ολο βαζει τρικλοποδια στον ιδιο του τον ευατο. μια μαχη ανιση αλλα ισοτιμη στο ποιος ειναι ο κερδισμενος. ειναι σαν γραφω ΛΟΤΤΟ καθημερινα να κερδιζω αλλα να μην ξερω τι ειναι αυτο, αλλα και ποιοι ηταν οι τυχεροι αριθμοι, για να τους πω. απο εχθες τσαρουχιασε το στομα μου τσιγαρο, τσιγαρο, τσιγαρο σκεψεις, παρανοια που σε καθε ρουφηξια ξεχνιεσαι αλλα επανερχεσαι δριμυτερος απο ποτε. το μεσημερι σαν αυτο, ακους τα κατσαρολικα της γειτονισσας που τα πλενει και λες το δικο μου το σκευος ποτε θα λαμψει; και ποσο ακομα fairy εχει μεινει στην ζωη μου. ενοχοποιωντας την αληθεια που μου προσφερουν αλλοι. δεχομενος την κρατηση της ανασφαλειας ενος μεροκαματου που εκει ειναι σταθερο. το κοστος οτι δεν θα γυρισω εχοντας μια. απο την αλλη ενα ρεμα που βλεπεις το νερο ηδη να κυλλαει ενω το αλλο ενας γκρεμος που καλουμαι να πηδηξω και να αφεθω. με το δεξι ποδι ρεμα και το αριστερο γκρεμο.
