Πέμπτη 28 Ιουλίου 2016

2015 με το δεξι ποδι ρεμα και το αριστερο γκρεμο




τι εκανες σημερα και ενιωσες θετικα;

κοιταξα τα ματια της μικρης. ταξιδεψα οπως ενα τραγουδι στον αερα, για να φτασει στο αυτι σου, να σου κανει μικρους τυμπανισμους και την καρδια να μην νιωθει κατωτερη απο το μυαλο. που ολη μερα δουλευει, οπως και αυτο που σου γεμιζει πρωτες, δευτερες σκεψεις, παρανοιες και αλλες αλλοπροσαλες καταστασεις. που οταν μπαινεις δεν βγαινεις, αν και η πορτα μενει ανοιχτη, οσο και οι σκεψεις σου σε καθετι αρνητικο, αντε μετα κανε διαλογισμους. τον μικρο της λουιζ η τον μεγαλο. βγαλε ακρη σαν τον μιτο της αριαδνης. που σε βαζει να παλεψεις τον μινωταυρο του λογισμου σου. κανοντας την πιο σπουδαια σου νικη, που καταληγει να ειναι ηττα γιατι εχεις παραδοθει, σε καθε μια σου σκεψη, που εχει γινει μια αληθοφανη κατασταση ενος περιπτερου. που σου πουλαει οτι δηθεν και δεν τα τσιγαρα σου δινουν χαρα αναπολησης στιγμης, οτι δεν σκοτωνει το σπερμα. αλλα γονομοποιει την επομενη κατασταση, που σε περιμενει καρτερικα να αναψεις το τσιγαρακι. εκεινο το τελευταιο που λες οτι θα το κοψεις και τα πνευμονια σου ειναι τοσο σφικτα οσο και το μυαλο σου που δεν αφηνει χωρο ουτε να κανεις δεξια για να παρκαρεις ουτε αριστερα εκει που θελεις.