Αίσιο τέλος;
είναι λίγο γλαφυρό αστείο το που πας προς τα κάτω για να δεις προς τα επάνω. κάποτε το χε πει με καλλίτερα λόγια ένας μεγάλος και τρανός που τα λόγια του έγιναν μπουρμπουληθρες στην επιφάνεια της αλήθειας. μια αλήθειας ανάγλυφης και τρομακτικής. λέει ο άλλος εγώ έβαλα τους γονείς κάτω και τους τα είπα όλα γιατί πιστεύω στις ειλικρινείς σχέσεις. τι τους είπε όμως;. άλλη μια μπουρμπουληθρα έσκασε στην τοπική σάουνα που μέσα τις κρύβει την μοναξιά και την αναζήτηση μια σεξουαλικής σχέσης η οποία είναι συνεργαζόμενη δυστυχία. δεν είναι η ανάγκη εκεί που θα με φέρει είχα πει μέσα από λόγια ενός άλλου που σήμερα μπορώ να το κάνω χωρίς τύψεις και ένοχες ότι θα έπρεπε να ξέρω και να δημιουργήσω μια περσονα αλάνθαστη και κυρίως κυριευμένη από αποδοχή και κατανόηση. μου την σπάει ο Μπομπ Ντίλαν είναι αλήθεια για αυτό ίσως έβαζα και εγώ κάτω τους γονείς μου να το μάθουν ότι είναι ένας φιακας και μίσος. απορώ που όλοι κάνουν καριέρες και αν αυτό θέλω και εγώ. να δουλεύω δεξιά στην οικονομική ενίσχυση του εγώ μου προς τα έξω η στο αριστερό μου προς τα έξω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου