Χωρίς φωτό σήμερα και τίτλο


Όσο πλησιάζει να έρθει η ώρα της ναρκωσης. Οι σκέψεις χτυπούν το κεφάλι αλλα αδυνατούν να βγουν απο το στόμα. Η ίδια νάρκωση ακολουθεί μέσα σε ενα πλέγμα συναισθημάτων και μια ακούραστης προεόρτιας ανάμνησης που δεν σε αφήνει να κοιμηθείς. Βλέπει πρόσωπα την αναταραχή των δικαιωμάτων σου απέναντι στο κορμί σου που δεν αφήνει επιλογή για διέξοδο. Η επαλήθευσης της αμυδρώς αναλάβουν φαγητού γίνεται η νέα συγκομιδή ορέξεων τον νέων σου πράξεων. Βαρύ το κλίμα του κυλικείου με ανάγλυφη την αγωνία στον καφέ που κατεβαίνει προς τον πάτο για να στρογγυλό κάτσει και να μπει το καλαμακι ώστε να γυρίσει δεξιόστροφα για να ανακατεύει οπως όλα αυτά που έχω πει