Έκανε το ίδιο λάθος πάντα ενώ έπρεπε να ακούει μίλαγε.
Ο πατέρας ενός φίλου μου του έλεγε τι να κάνει όταν τον
ρωτούσε. εσένα τι σου λέει? Δυστυχώς ήμουν
εκεί για να μιλήσω και όχι για να ακούσω. Πάντα γινόταν ακουσία ένα
φάουλ που δεν το έβλεπε ούτε η κάμερα ούτε ο διαιτητής, η ιστορία αυτή
στηρίζετε σε μη αληθινά γεγονότα ήταν αυτό που θα έγραφε η ταινία μου στου
τίτλους αρχής που πότε δεν θα παιχτεί
στο σινεμά. Το χειρότερο όλων είναι η «προβολη» της γίνετε μέσα στο κεφάλι μου,
αυτές οι συζητήσεις που θα ήθελα να κάνω οι εικόνες που δεν μπόρεσα να δω, οι γυναίκες
που στο τέλος της ταινίας δεν φεύγουν μαζί μου. Και στο τελευταίο πλάνο είμαι
στην κυλιόμενη σκάλα από την δεξιά πλευρά όταν... η μήπως από την αριστερή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου