My homeboys tried to warn me
οταν χωριζεις απο καποιον/α ο λογος που τον αφηνεις ειναι γιατι αυτο που ειχες συναντησει σε αυτον/η ειναι αυτο που ψαχνεις να βρεις σε καποιον αλλον. και οταν τον χωρισεις κανεις ακριβως το ιδιο πραγμα που εκανες για να βρεις αυτο που εχασες και ψαχνεις να βρεις το ηδη χαμενο με αυτο που εψαχνες, ειναι λιγο δυσκολο να το καταλαβεις αλλα κανουμε μια καινουργια αρχη για ενα συνθλιμενο τελος. περισσοτερο μας αρεσει να τελειωνουμε τα πραγματα παρα να τα ξεκιναμε και αμα ξεκινησουμε κατι ο λογος ειναι οτι το κοιταμε σαν το γαλα που περνουμε και βλεπουμε την ημερομηνια ληγης και μας γεμιζει ανακουφιση που ξερουμε ποτε ληγει. βεβαια μεσα στο ψυγειο το ξεχνας μερες που εχει ληξει και αυτο σε κανει να νιωθεις την δυναμη σε κατι που ηδη εχει ληξει οτι μπορεις να το εχεις παγωμενο μεσα στο ψυγειο σου και να αδιαφορεις αλλα ξερεις καποια στιγμη οτι πρεπει να το πεταξεις. αρα ξεκινας κατι για να φτασεις στο τελος που δεν εχει happy end η ξεκινας κατι εχοντας τελειωσει?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου