κονσερτο για πολυβολα
μια σκηνή κλεμμένη και αφημένη πάντα εκεί ώστε να μου θυμίζει από που έρχομαι, που πάω και που θέλω να καταλήξω. δεν είναι άλλη από αυτήν την εικόνα του μικρού Χρήστου που απλώνει το χέρι να πιαστεί από καθετί που δεν του κάνει, δεν του αρμόζει και έχει την ψευδαίσθηση ότι άμα το κάνει, θα είναι αποδεκτός και αρεστός από το κοινό του ενός like. έρχομαι και αντιπαρέρχομαι την ταπεινή μου καταγωγή από τις συκιές της Αμερικής εκεί που τα δυτικά έχουν γινει λιγο πιο αναχρονιστικά βαση του δημαρχου που οταν ήμασταν παιδιά του λέγαμε να φτιάξει την λακκούβα λίγο πιο πάνω από τον φούρνο του φραγκαγκη και να αφήσει τα κολυμβητήρια και τα σχολεία. η αθωότητα μου έχει προσβληθεί από μια ακατάσχετη ντροπή για το τι κάνω ποιος είμαι τι θέλω να κάνω. μετά με βλέπει ο άλλος σε κανένα event που είναι wannabe γυναίκα και με κοιτάει λες και με είδε στα oscar και τι δουλεία έχω εκεί και αμέσως μόλις συνειδητοποιήσει ότι είναι ο μοντερνος Βόγλης στα κορίτσια στον ήλιο κάνει δημοσιοποίηση του μέρους του οποίου βρίσκεται και το ποσό μοντέρνα και με αποστασιοποιηση παίζει τον ρολό του συγχρόνου βλάχου. είμαι ένας αι Βασίλης καταμεσής του κατακαλοκαιρου που ψαχνει να βρει τα ατακτα κοριτσια για να περασει μια στιγμη που θα τον κανει να νιωσει την υπερσεξουαλικη του ανατροπη που εφαγε απο την γκομενα απενταντι και το ματς πηγε στα πεναλντι χανοντας την ευκαιρια να δειξει οτι το αριστερο του ποδι ειναι το καλο του ποδι στην ξαφνικη του αφηγηση του ευατου του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου