52698 δεν αφηνει χωρο ουτε να κανεις δεξια για να παρκαρεις ουτε αριστερα εκει που θελεις.

πηγη

So Long so Far

ακούγοντας το more than woman και περπατώντας στους δρόμους της Θεσσαλονίκης και έχοντας αυτήν την ελαφριά μυρωδιά της υγρασίας να ακολουθεί τα βήματα μου σκέφτηκα εσένα.

πάντα όταν έπιανε βροχή, ήθελα να βρίσκομαι δίπλα σε όλους. αυτούς που προσπαθούν να κρυφτούν από την βροχή, από τις άβολες σκέψεις που τους περικύκλωναν, σαν μια αδιέξοδο. το ίδιο έχω πάθει και εγώ. για αυτό θέλω να πάω δίπλα σε όλους αυτούς, για να μην νιώθω μονός. μόνο που η δικιά μου βροχή, είναι αειθαλής και όξινη, κατά τόπους νεφελώδης. η προστασια μου απέναντι σε κάτι τέτοιο το τηλέφωνο. τυχαίοι σχηματισμοί αριθμών, οι όποιοι με φέρνουν σε επαφή με το άγνωστο. κάτι που δεν μπορω να αντισταθώ μεν άλλα φοβάμαι. σαν την αιώνια λιακάδα μέσα μου. μην πείτε ότι είναι κλεμμένο το ξέρω. άλλα είναι σπουδαίο να βρίσκεις τα δικά σου μπόσικα, μέσα από κάποιους άλλους. έτσι μεγαλώνω, αφήνομαι, δίνομαι, μπορώ να εξηγησω κάτι που μου συμβαίνει και ντρέπομαι. όπως καλή ώρα. που ψάχνω να βρω καποιους που νιώθουν σαν έμενα. θα τους άφηνα να μιλήσουν για μένα, άσχετα με το αν με ξέρουν, άσχετα με το αν πραγματικα τους νοιαζει, για μένα. άλλα έμενα θα με εβγαζαν από αυτό, το αδιέξοδο. μου θυμιζουν ενα ποιημα, που σε καποιο μου ταξιδι καποια στιγμη μου του ειπε η Μ. πηγαινε καπως ετσι
KPYΦA AΠ TON KOΣMO, TA MATIA ΓYPΩ-ΓYPΩ 

KOITOYN / KPYΦA AΠ TON KOΣMO, TA ΔAXTYΛA ME NEYPO XTYΠOYN / KPYΦA AΠ TON KOΣMO, TON HXO THΣ ZHTAEI H KAPΔIA / MEΣA ΣTON KOΣMO, TO XAΔI ΣOY ME BPIΣKEI KPYΦA.
τι τρελη θεε μου αναρωτιόμουν; καθε στιγμη που την εφερνα στην σκεψη μου. τελικα στο δωματιο που μπορεσα και τρυπωσα, ηταν ενα ζευγαρι μεσης ηλικιας και ισως λιγο παραπανω. σαν αυτο το παραπανω που ζητησε ο ενας απο τον αλλον. αλλα τελικα η λυση ηταν φτηνη, ευκολη, σαν μια αγορα δερματινης τσαντας, απο τοπικο μαγαζι που υπηρχε η οικειοτητα, αλλα δεν υπηρχε το στυλ που εψαχνε ο καθενας τους ξεχωριστα. η ζωη κυλησε. τους εβλεπα μεσα απο ενα καθρεπτη, που ειχαν μεσα στην κρεβατοκαμαρα τους. η μια στην μια ακρη του κρεβατιου, ο αλλος ετοιμος να βγαλει της παντοφλες του, ετοιμος να πλαγιασει. οι σκεψεις του, που ακουγοντουσαν τοσο δυνατα και καθαρα, ενωνωντουσαν σαν τα καλωδια της δεη που οταν ταξιδευεις, απο την ταχυτητα το βλεπεις αυτο το καλωδιο να παλλετε με την ιδια μονοτονια. οπως σαν αυτην που χρονια ζουσε αυτο το ζευγαρι σαν να μην θελει, παρα μονο να μην ειχε αγορασει αυτην την τσαντα που δεν χωρουσε μια ομπρελα για την βροχη, που ομως ποτε δεν την χρησημοποιησαν, ωστε να βγουν απο το αδιεξοδο τους. ετσι μειναν για παντα μεσα στις αβολες καταστασεις για αυτους. ηρθε η ωρα να βγω ξανα στην βροχη. που οποτε την βλεπω να πεφτει κατω στο εδαφος, ειναι σαν να κανει τσεκ, οτι επεσε στο σωστο μερος. τι πραγμα ωραιο, μετα απο τοσα μετρα ελευθερης πτωσης απο το δικο μου συννεφο να πεφτει ποτε αριστερα και ποτε δεξια της.

2015 με το δεξι ποδι ρεμα και το αριστερο γκρεμο

πηγη

τι εκανες σημερα και ενιωσες θετικα;

κοιταξα τα ματια της μικρης. ταξιδεψα οπως ενα τραγουδι στον αερα, για να φτασει στο αυτι σου, να σου κανει μικρους τυμπανισμους και την καρδια να μην νιωθει κατωτερη απο το μυαλο. που ολη μερα δουλευει, οπως και αυτο που σου γεμιζει πρωτες, δευτερες σκεψεις, παρανοιες και αλλες αλλοπροσαλες καταστασεις. που οταν μπαινεις δεν βγαινεις, αν και η πορτα μενει ανοιχτη, οσο και οι σκεψεις σου σε καθετι αρνητικο, αντε μετα κανε διαλογισμους. τον μικρο της λουιζ η τον μεγαλο. βγαλε ακρη σαν τον μιτο της αριαδνης. που σε βαζει να παλεψεις τον μινωταυρο του λογισμου σου. κανοντας την πιο σπουδαια σου νικη, που καταληγει να ειναι ηττα γιατι εχεις παραδοθει, σε καθε μια σου σκεψη, που εχει γινει μια αληθοφανη κατασταση ενος περιπτερου. που σου πουλαει οτι δηθεν και δεν τα τσιγαρα σου δινουν χαρα αναπολησης στιγμης, οτι δεν σκοτωνει το σπερμα. αλλα γονομοποιει την επομενη κατασταση, που σε περιμενει καρτερικα να αναψεις το τσιγαρακι. εκεινο το τελευταιο που λες οτι θα το κοψεις και τα πνευμονια σου ειναι τοσο σφικτα οσο και το μυαλο σου που δεν αφηνει χωρο ουτε να κανεις δεξια για να παρκαρεις ουτε αριστερα εκει που θελεις.

0 απο 0. Kοιτας δεξια ενω θελεις να πας αριστερα θα πας εκει που κοιτας.

 

πηγη

Standing on the Verandah

 With a gun in my hand

(killing in the arab)

καποτε ειχε πει ο Frederico Fellini : Είναι πιο εύκολο να είσαι πιστός σε ένα εστιατόριο παρά σε μια γυναίκα. εδω ειναι η τρελα. που διημιουργει αμφιβολια, διχασμο και ενα αναπαντητο ερωτηματικο;που να μεινω πιστος; τι ειναι καλο για μενα; για αυτους; για αυτην; που νωχελικα ζει τον μυθο της Πηνελοπης μεσα απο την ντουλαπα της αλλαζοντας outfit και δινοντας μου την εικονα της, σε μια απομακρυσμενη περιοχη ενος desktop που αδιαφορει για τα επομενα σου μεγκαμπαιτ. αραγε το θελημα του Θεου θα εναρμονιστει με το καλλιτερο που ειναι για μενα. δεν ημουν το ιδεατο αλλα δεν εχουν και προβλημα μαζι μου μια συντρηπτικη πτωση της απογοητευσης του ευατου μου, να αναταπεξελθει και ολο βαζει τρικλοποδια στον ιδιο του τον ευατο. μια μαχη ανιση αλλα ισοτιμη στο ποιος ειναι ο κερδισμενος. ειναι σαν γραφω ΛΟΤΤΟ καθημερινα να κερδιζω αλλα να μην ξερω τι ειναι αυτο, αλλα και ποιοι ηταν οι τυχεροι αριθμοι, για να τους πω. απο εχθες τσαρουχιασε το στομα μου τσιγαρο, τσιγαρο, τσιγαρο σκεψεις, παρανοια που σε καθε ρουφηξια ξεχνιεσαι αλλα επανερχεσαι δριμυτερος απο ποτε. το μεσημερι σαν αυτο, ακους τα κατσαρολικα της γειτονισσας που τα πλενει και λες το δικο μου το σκευος ποτε θα λαμψει; και ποσο ακομα fairy εχει μεινει στην ζωη μου. ενοχοποιωντας την αληθεια που μου προσφερουν αλλοι. δεχομενος την κρατηση της ανασφαλειας ενος μεροκαματου που εκει ειναι σταθερο. το κοστος οτι δεν θα γυρισω εχοντας μια. απο την αλλη ενα ρεμα που βλεπεις το νερο ηδη να κυλλαει ενω το αλλο ενας γκρεμος που καλουμαι να πηδηξω και να αφεθω. με το δεξι ποδι ρεμα και το αριστερο γκρεμο.

802 ένα τουιστ που έχει μπουζούκι και θέλει να κάνεις ένα βήμα δεξιό και ένα αριστερό

                             πηγη

ΒΟΗΘΕΙΑ ΜΑΣ

δεν ξέρω αν πρέπει να γράψω η να φωνάξω. το πόσο έχω κουραστεί, να ακούω των άλλων τις γνώμες. επίσης οπότε πάω να γράψω κάτι με σχέση, το τι νιώθω αυτοαναιρούμαι. ο λόγος είναι ότι, υπαρχουν τοσα σοφα ποστ καθημερινα, που λενε αυτα τα υπερ σοφα γνωμικα απο διαφορες σελιδες, που τις κοινοποιεις μην εχοντας καμια ελξη με αυτο που λεει. αλλα πιστευεις οτι καποιος θα σου πει τι ειναι αυτο που εχεις πει. μεσω ενος καποιου αλλου. καπως ετσι φτανουμε σε αυτο που νιωθω, ενω λεω αυτο που λεει το κεφαλι μου, ενω κανω πραξη τον τυπο ο οποιος δεν εχει καμια σχεση με αυτο που λεει, αλλα το ποσταρει μεσα απο το στομα μου, ωστε να γινει ενας νεος μικρος τσερνομπιλ μαζικος εξευτελισμος. τι να κανω που εχω καλες προθεσεις το μονο σιγουρο ειναι οτι οτι αν κοιτας δεξια ενω θελεις να πας αριστερα θα πας εκει που κοιτας.
end of story

2730 prada μιας αριστερης αυτοκρατοριας με δεξιες τσεπες

πηγη

άντε που το πας και που το σέρνεις

όταν τραγουδούσε η Αλίκη είναι το στρώμα μου διπλό, έχω ήθελα ένα διπλό λαϊκό για να ξυπνήσω, κάτι που επιβεβαίωσε μετά και ο παπαζογλου. άραγε η Αλίκη είναι η παμελα Άντερσον της Ελλάδος; αν ναι γιατί πότε δεν την είδαμε έτσι; το τυχαίο ατύχημα είναι που πονάει πιο πολύ και επίσης αυτό που σε κάνει να νιώσεις, ότι πίσω έχει η αχλάδα την ουρά. τίποτα δεν είναι εύκολο κυρίως αν πιάνεις τα αρχίδια σου αντι το Μάη. θα σας πω το εξής: όταν το κάνεις συνέχεια, χάνει την ουσία του και την πρωτοτυπία του, το να το κάνεις για καλό μήνα και άλλες τέτοιες εορταστικές καταστάσεις. θυμάμαι που μου πες ότι πάντα θα την περνούσαμε φίναq άλλα ξαφνικά πήγε εφτά, τι οχτώ, τι εννιά, σαν την ταινία τι 30 τι 40 τι 50 και μεγάλωσα τόσο όσο να ξέρω ότι είναι πλέον αργά για να κάνω πράγματα, που να χορεύονται σαν ένα τουιστ που έχει μπουζούκι και θέλει να κάνεις ένα βήμα δεξιό και ένα αριστερό

100 εχω μια σχεση που ειχε μια κινηση μπρος και πισω αριστερα και δεξια.

                                πηγη

Επιθυμία, Διέγερση, Οργασμός και Εκσπερμάτιση.

τα τραγουδια στους δισκους εχουν μια συγκεκριμενη σειρα, πιο το νοημα που εξυπηρετουν; ποια πιθανη αλλαγη θα ηταν μοιραια; γιατι το random ειναι η 17 νοεμβρη του track list; τι ειναι αραγε αυτο το μεγαλο αλυτο θεμα; γιατι κανενα καναλι δεν εχει δωσει την σημασια που επρεπε γιατι το κουκουλωννουν λεγοντας οτι αυτα ειναι πνευματικα δικαιωματα. ειμαστε σε μια σειρα και περιμενουμε γιατι να μην εχουμε την δυνατοτητα να κανουμε και εκει random γιατι δεν μας πιστευει κανεις οτι ειμασταν πρωτοι; και ο αριθμος προταιρεοτητας μας ειναι γραμμενος στα παλαια μας παπουτσια που ειναι και prada μιας αριστερης αυτοκρατοριας με δεξιες τσεπες.

5741 Ενος λεπτου σιγη

πηγη

10 με πονο

παντα ηθελα να πανηγυρισω ενα γκολ. να ανεβω στο ψηλοτερο βαθρο και να παρω το χρυσο. να με δειξει η τηλεοραση οτι εχω κερδισει το γυρο της γαλλιας η εστω ενα τζοκερ 10 εκατομυρια. να ειμαι ο κοουλ δασκαλος στο σχολειο που θα ειναι πρωτυπο στα παιδια, που θα ντυνεται οπως εκεινα και θα ειναι παντα κοντα τους. εντωμεταξυ ολα αυτα οταν καταλαβα οτι τι επρεπε να τα κανω εγω. δηλαδη τα παντα απο την αρχη μεχρι τελους, εκει επαθα κατι σαν γαγραινα εγκεφαλικη, μια συψη συνισθηματικη. ετσι λοιπον τα αφησα ολα στην ακρη και ειπα οτι θα χασω τον ευατο μου, ωστε να μην εχει τετοιες ανησυχιες και προσδοκιες. ετσι αφεθηκα στην ενεργια της μπαταριας του τηλεκοντρολ μου. για αρκετα χρονια βλεποντας μαλβινα, εχωντας πιει "joint" το ειπα στα εγγλεζικα για να δειξω ενα κυρος οτι το ναρκωτικο ειναι ναρκωτικο ασχετα με το πως το λενε τηλεοραση κ.τ.λ αλλα την κυρωση του εγκεφαλου μου, την παθαινα καθημερινα, βλεποντας τηλεοραση. ετσι μπορεσα να γινω ολα αυτα που ηθελα, αλλαζοντας καναλι και βαζοντας το ευατο μου στο ψηλοτερο βοθρο τηλεθεασης, επισης ημουν σε καθε γεγονος σαν πρωταγωνιστης και κανοντας το ονειρο πραγματικοτητα. σημερα δεν εχω τηλεοραση αλλα εχω μια σχεση που ειχε μια κινηση μπρος και πισω αριστερα και δεξια.