Δευτέρα 31 Αυγούστου 2015

σαν την αποφαση να πας δεξια η αριστερα στην σχεση σου.


                                πηγη

get it on
Ποσες φορες διστασες να πιστεψεις και εχουν ερθει οι αλλοι να σου πουν πιστεψε στο λαθος και κανε το επομενο σου σαν να ηταν η μεγαλυτερη επιτυχια σου; ημουν ειμαι και θα ειμαι σιγουρος οτι μπορω να αποτυχω αλλα ποσo μεσα μου θελω να επιτυχω. αθελα μου αφησα κατι μεσα σε αυτους που με καναν να πιστεψω οτι δεν μπορω και αυτο γιατι ημουν σιγουρος οτι αυτοι μπορουσαν να το κανουν για μενα και οχι εγω για τον εαυτο μου και ετσι βλεποντας το billy και πατωντας pause για να παω να χεσω εγραψα αυτο το μικρο ποιημα γιατι εχω βαρεθει να διαβαζω τα συστατικα απο το σαμπουαν που χρησημοποιω στα ανυπαρκτα μαλλια μου. σαν τα συστατικα των ανυπαρκτων φοβων μου. και ιδου το ποιημα της αυτης μεγαλειοτατης χεστρας με τιτλο: Δεξι Για Αριστερο.



Η κοπη σαν ρωγμη
η σταση σου στην πλαση
η εξασκηση του να βρεις
τον εαυτο σου κρυφα μεσα στο μπανιο
το κολπο την κρατα
τοσο απομακρη σαν να κοιτας
στο ιδιο σημειο της πιρουετας
τα καταφερες ελπιζοντας τι;
να κανεις ενα βημα στην καταστροφη
της κλασικης σου σκηνης,

Τρίτη 18 Αυγούστου 2015

319 οπως ο εξω δεξιος ψαλτης αφηνει την τελευταια νοτα στο κυριε ελέησον.


Στην πολη
καθως ακουγοταν το Pitch The Baby και το φαναρι εγινε απο πρασινο κοκκινο πλησιασε τα χειλη του στα δικα μου και μου εδωσε ενα φιλι που εκοψε την κινηση του αιματος μου και γιναν ολα κοκκινα. αθελα του μετα μου ειπε οτι με αγαπα και ενιωσε την καρδια του να χτυπα οπως το μοτερ του αυτοκινητου μου που τα 1,200 κυβικα του ειχαν ξεχυλισει στο οδοστρωμα της απυθεμνης γοητειας του. αναμεσα σε ενα tracklist και του φιλιου του μεσολαβησαν δυο καβγαδες ενα φιλι μια αποξενωση και μια διαμαρτυρια. καταραμενα cd. ποτε δεν ξερεις τι πρεπει να επιλεξεις το stop, το pause, το rewind που ελεγαν παλια και οι κασσετες των βιντεοκλαμπ be kind rewind και ποια καλοσυνη μιλαμε οταν γυριζεις πισω στις αναμνησεις σου για να θυμηθεις τι ειναι αυτο που σου ειχε πρωτοαρεσει σε αυτον η αυτην τωρα που ολα ειναι δυσκολα σαν την αποφαση να πας δεξια η αριστερα στην σχεση σου. 

Πέμπτη 13 Αυγούστου 2015

58 το ενα απο δεξια να λεει στον αγαπημενο μας πατερα και το αλλο αριστερα στον αδελφο και θειο


Τσιγαρίσου

ο τηλεφωνητης ελεγε μιμούμενος την δικη μου φωνη : παρακαλω δεν ειμαι εδω αφηστε το μήνυμα σας και θα επικοινωνησω εγω μαζι σας, κατι που δεν θα εκανα ποτε και δεν ειχα ορεξη να ακουσω κανενα μήνυμα απο τον οποιοδηποτε, παλια ηταν καπως αμερικανικο και κινηματογραφικό να εχεις τηλεφωνητη ειχε η μαμα του νικου και ολο ημουν περιεργος να ακουσω τι εχουν πει οι διαφοροι που εχουν τηλεφωνησει. επισης αφηνα και εγω μηνύματά ετσι για πλακα που λεγανε ελα νικο ξερω οτι δεν εισαι σπιτι αλλα σε πηρα για να αφησω μήνυμα στον τηλεφωνητη. τηλεφωνησε μου ισως να μας βγει σε καλο ελεγε ο μεγιστος Βασιλης. και ετσι εκανα και εγω τηλεφωνουσα αλλα ποτε δεν μου βγηκε σε καλο και αυτο γιατι εδειχνα οτι ενδιαφεροουνα ενω επρεπε να κανω το αντιθετο να την κλανω και να την εχω στην απεξω. οπως ο εξω δεξιος ψαλτης αφηνει την τελευταια νοτα στο κυριε ελέησον. 

Τετάρτη 12 Αυγούστου 2015

145 Τα αυγά και τα πασχάλια κρύβουν τον μύθο της ανάστασης, αυτής που μόνο η αγάπη θα την φέρει να ζήσει την στιγμή.

                                                            Πηγη




No More Shall We Part












γενικως δεν εχω κορνιζες, αλλα παντα ηθελα να νιωσω πως ειναι να ζησεις, μεσα σε ενα καδρο και ο λογος ειναι οτι εισαι περιτριγυρισμένος απο ξυλο η μεταλο η οτι αλλο μπορει να σκεφτεις, και να φτιαξεις μια κορνιζα. ειναι δυσκολο να εισαι καπου ακουμπημενος, αφημενος, για πολυ καιρο και να θυμιζεις στον αλλον η στον ιδιο σου τον ευατο, εκεινη την στιγμη που ειχες πρωτο νιωσει οταν ειχε τραβηχτει εκεινη γωτογραφια. καθε φορα εχει μια αλλοιωση που δεν καταλαβαινεις. αυτο που συμβαινει στις ταινιες τι βλαχια που ειναι ο αλλος και πηδαει την γραμματεα και κατεβαζει την κορνιζα που εχει την γυναικα του και τα δυο του παιδια το ενα με σιδερακια. φαντασου ποσο κολλημενοι ειμαστε στην ''εικονα'' και ποσο δεν μπορουμε να αφεθουμε ακομα  και σε ενα γαμησι επανω στο γραφειο. το πιο τρελο ειναι και με αυτο θα κλεισω οτι στα νεκροταφεια η φωτογραφιες που υπαρχουν μεσα στις κορνιζες των πεθαμενων οι περισσοτερες αν οχι οι πιο πολλες ειναι τραβηγμενες απο μπουζουκια. αυτο αν ειναι τραγωδια να εισαι με τα γαρυφαλλα ετοιμα να τα πεταξεις στο γονιδη και ταυτογρονα τα στεφανια να στεκονται απο πανω σου και το ενα απο δεξια να λεει στον αγαπημενο μας πατερα και το αλλο αριστερα στον αδελφο και θειο

           . 

42 ΓIA TO ΠAPAKATΩ TO ΩPAIO TO EIΛIKPINEΣ

                                 Πηγη
ενα και ενα να κανουν ενα

Για αυτούς  όλα κάπως έτσι ξεκίνησαν δίχως πολλά λόγια αλλά πολύ μουσική bent always. σκυμμένος κάνεις, παρά μόνο το φεγγάρι, πάνω από τον βαθύ μπλε του ουρανού, που νομίζεις ότι είναι έτοιμο να κάνει βουτιά στα ρηχά, εκεί που η φωτιά και το ραδιόφωνο με κρατά συντρόφια. Μακάρι να ήξερα από πριν ότι η ζωή θα ήταν αυτή ένας χτύπος. από τα ντραμς θα έκανε την κάρδια μου να χτύπα και τα πιατινια να είναι συνοδευτικά, σαν τα προβλήματα που σε κάνουν να τολμάς, να αφήνεσαι, να διεκδικείς, να τρελαίνεις, τους άλλους γιατί μπορείς. Και μετά τι λες να μπορείς; όχι φυσικά η μουσική, αυτή ποτέ δεν σταματά σε αφήνει που και που, αλλά πάντα θα ακούς τον απόηχο αυτό. Κτυπά ξεκινάς και μπορεί να  βάζεις την κασέτα σου να γυρνά ποτέ πίσω και ποτέ μπροστά. άστη να παίξει μόνο για μια φορά. ω θεέ εσύ κει πάνω που όλα τα κοιτάς άρα οι τρύπες ηταν κανονικά παιδιά; και αχ αυτή η μαμά ποτέ δεν θα είναι καλά; και θα ανησυχεί γιατί το παΐδι δεν είναι αυτή; κοιμήσου, γαλήνεψε, ξεσηκώσου και κάψε ότι μπορείς. μια αγάπη, ένα χαρτί, την κάθε σκέψη που σε ενοχλεί. διευκόλυνε τον μπροστινό σου, να δει ότι αυτός κάθεται πίσω και ας απορεί. τι να πεις τι να πω, δεν έχω λόγο να σ αγαπώ, αλλά έχω μια ζωή που σου έχει αφιερωθεί. άραγε αυτό είναι ο έρως; που λένε ότι ήταν τυφλός και ότι μπαστούνι κρατούσε του γκολφ. να μια σύγχρονη ιστορία του ποιος μπορεί να ταν ο έρως. θαρρείς ένα παΐδι κακομαθημένων γονιών, που το Σάββατο του βαζαν στην tv να βλέπει γκολφ. Και την Κυριακή να τρέχει στο χορτάρι εκεί που η τρύπα, δεν έχει αριθμό και ποτέ της δεν μπορεί να γεμίσει μονή της το κενό. αλλά φτάνουν όλα αυτά γιατί ο έρως δεν είναι αλήθεια. και είναι για παιδιά όπως ο Άγιος Βασίλης. για τους μεγάλους να έχουν κάτι να πουν, να νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα και μπορούν να ξεγελάσουν αυτούς και τα χατίρια τους. Έτσι ήταν από πάντα και μέχρι το εδώ. αναλογίζοντας τον χαμένο χρόνο που ένα ρολόι στον τοίχο μου δεν εχει αριθμούς.,παρά μόνο το now από την αρχή ως το τέλος. ένα τραγούδι λέει ότι μπορείς και ένα σύνθημα στον τοίχο ότι το αγνοείς. μα τελικά γιατί στα λέω όλα αυτά τους αλλους ξεκίνησα να τρελάνω και εγώ τα έχω χάσει τελικά. Τα αυγά και τα πασχάλια κρύβουν τον μύθο της ανάστασης, αυτής που μόνο η αγάπη θα την φέρει να ζήσει την στιγμή. 

Δευτέρα 10 Αυγούστου 2015

94 πως θα αποχωριστουμε την βατα απο τα παλια μας σακακια, που δεν ειναι πια στην μοδα.


ΘAΛAΣΣA ΣTAXTIA KAI ΛAΔIA ΣAN THN ZΩΓPAΦIA ΠOY ΠOTE ΔΕN ΘA ΔEIΣ ΦΩTA ANOIXTA. ΨYXHΣ ΞEΛOΓIAΣMA TO KOKKINO ΣΩΣIBIO ΠOY EXEI ΣΩΣEI TN KAPΔIA. ANEΠANAΛHΠTH ΛHΨH MIA ΦEYΓAΛEAΣ MATIAΣ. KAΠOY H ΠOΛH ΦΩTIZETAI H AΛΛH MENEI ΣIΩΠHΛH. TA ΣYNEΦA OΔHΓOYNTAI AΠO THN ANAΣA TOY ΘEOY ΣAN ENA TAΞIΔI THΣ XAPAYΓHΣ. OTAN ΠEPΠATAΣ MONOΣ ΞEPEIΣ ΠANTA ΘA EINAI EKEI AYTH H ANAΠNOH ΠOY ΣOY ΔINETE ΓIA TO ΠAPAKATΩ TO ΩPAIO TO EIΛIKPINEΣ

Κυριακή 9 Αυγούστου 2015

91 αλλα ποτε μα ποτε δεν σκεφτηκα να αλλαξω,

                                         πηγη



ειδα μια blogger να πεφτει και εκανα μια ευχη να χασει το goodie bag της




παντα μου αρεσαν οι παππουδες που μουρμουρουσαν ενα σκοπο. ο οποιος δεν ειχε λογια αλλα δεν ειχε και συγκεκριμενες νοτες. καπως ετσι μουρμουρουσα και εγω τα συναισθηματα μου στον ευατο μου. και οταν τα ελεγα σε καποιον αλλον εβαζα και κανενα στιχο μπερδεμενο ετσι οπως ενιωθα και εγω. θυμαμαι της διακοπες στην κρητη σαν εναν τετοιο σκοπο ανακατεμενο. απο πολη σε πολη. και απο αγνωστους ανθρωπου,ς που μαζι τους εσπαγα την μονοτονια του τονου. που μπαινει στο γιωτα της λεξης μοναξιας. ο γυρισμος του σκοπου μου ηταν οπως μετα το κουπλε ερχετε το ρεφρεν δις παρακαλω, για μεγαλυτερη εμφαση. αυτος ο σκοπος ηταν και ο τελευταιος. για εναν ανθρωπο που ποτε δεν το εβαλε κατω και σιγοτραγουδουσε η καρδια της ,το ιδιο γλυκο σκοπο για την ζωη. μονο που στο δικο της ρεφρεν δεν υπηρχε δις. και αυτο γιατι, ειχε μονο μια ευκαιρια για ζωη. και ετσι την αξιοποιησε οσο καλυτερα μπορουσε. τις νυχτες υπηρχε αγρυπνια και δεν ηξερα αραγε στις κανονικες αγρυπνιες, στην εκκλησια ακουγοντουσαν ραψωδιες ; οπως αυτη εξηστορουσε με θρηακευτικη ευλαβια, το συνεβαινε στην δεκατια του οχδοντα, απο μουσικη, φλερτ και προβληματισμους. πως θα αποχωριστουμε την βατα απο τα παλια μας σακακια, που δεν ειναι πια στην μοδα.

Πέμπτη 6 Αυγούστου 2015

565 o μήνας εχει 9 και να θυμάστε είστε ωραίες και μετράτε..

                                                         πηγη





      why?









     
 
οι σχεσεις ειναι σαν το διαφραγμα. πρεπει να σπασεις την μυτη οπως και καποια μοτιβα που σε ακολουθουν χρονια και τα περιμαζευεις απο σχεση σε σχεση και τους δινεις ζωη συνεχως. χωρις καμια εγνοια το τι μπορει να συμβει, οταν τα επαναλαμβανεις σε διαφορετικους συντροφους, θυμαμαι μια μερα ισως να ηταν και νυχτα στο βερολινο ο Τζεντ μου ειχε πει λιγο πριν αναψει το τσιγαρο του και πιει την τελευταια γουλια ουισκι του πανω στο θεμα που με ταλαιπωρουσε και λεγοταν Μυριαμ. πως το εγωκεντρικο κομματι απεναντι στην Μυριαμ επειρεαζει εμενα και τους αλλους ανθρωπους γυρω μου; και πριν καλα καλα απαντησω μου ειπε ξανα. ασε δεν θελω να μου απαντησεις, θελω να σκεφτεις αν θελεις να εχεις δικαιο η να εισαι ευτυχισμενος. εκει καταλαβα οτι επρεπε να σπασω την μυτη μου οπως και τα μοτιβα μου. αλλα ποτε μα ποτε δεν σκεφτηκα να αλλαξω,

Τετάρτη 5 Αυγούστου 2015

10010 ενος λεπτου σιγη










Μια ζωη μεσα στους δρομους και τις νυΧτες.










Η ΓΥΝΑΙΚΑ που ξέρει να σε ξεγελάει αυτη που μπορεί να σου ανοίξει την πορτα ενός νυκτερινού μαγαζιού και η ιδια θα ειναι πίσω απο ενα γραφειο έτοιμη να σου δείξει το πόσο σκληρά πρέπει να δουλέψεις για να κερδίσεις μια θέση στην εταιρεία που έφτιαξε στον ελεύθερο της χρόνο δίνοντας συμβουλές στο πως να είσαι ακαταμάχητη και ας μην το ξέρεις. Όσο για το ντύσιμο της απλό λιτό και πολλά υποσχόμενο το σύγχρονο καμουφλάζ της σύγχρονης πατέντας του να διεκδικείς κάτι πριν ακόμα μιλήσεις. Όσο για τα σαγόνια των συνάδελφων σου μην ανησυχείς θα ειναι μόνο πεσμένα απο το πόσο καλή είσαι και δεν θα ανοιγοκλείνουν για τα κουτσομπολιά του δήθεν σνομπαρισμου και ατάραχου υπαινιγμού οτι αξίζεις και μετράς. Το αγόρι ενα σύμβολο του σεξ? Μπα τόσες και τόσες δεν έχουν διαψεύσει αυτόν τον αντρικό ρόλο ρυαν γκοσλινγ στο grazy stupid love βάσει του χιούμορ και της πνευματικής υπόστασης και oχι τι αμάξι κρύβει κάτω απο το “υπόστεγο” του?
Τελικά ειναι άραγε αυτό που λεει το τραγούδι της Ella I got the world on a string..? και αν ναι πόσο λεπτή ειναι αυτη η γραμμή της κλώστης και σε ποιο σημείο βρίσκεται να παω να την κόψω. Σίγουρα η απάντηση θα μου δοθεί γιατί τα string και τα συμπεράσματα βγαίνουν εύκολα άρα o μήνας εχει 9 και να θυμάστε είστε ωραίες και μετράτε..

Τρίτη 4 Αυγούστου 2015

86 καλή η χειραφέτηση αλλά να ξέρει να κάνει και σάιλενς - γιατί αλλιώς δεν έχει εντζόι η ζωή, αν είναι σαν τον δίσκο του ‘Ιγκι…»

                                                                              πηγη

                                     
                                      ενος λεπτου σιγη 

222 δείχνει τον δρόμο που ποτέ δεν μπορεσες να περπατησεις

                              πηγη






Αμα, όμως γαμας η ζωή περνάει ωραία!
















O Ντέιβιντ Μπάουι πάντα ήταν ένας δυνατός φίλος με γλυκά λόγια που έφταναν στα αυτιά μου σαν εξομολόγηση από την πιο γλυκιά κοπέλα του σχολείου που όλοι την ποθούσαν και κανείς δεν την είχε και μόνο σε μένα χάριζε τις ερμηνείες της για την ζωή, για το πώς είναι να είσαι μαζορέτα, όλοι να σε θέλουν γιατί νομίζουν ότι κάποια είσαι και εσύ πρέπει να δείχνεις υπεράνω κάθε Οφηλίας. Γιατί έτσι ήταν η ζωή της, σαν της Οφηλίας. Άραγε ο Μπάουι τραγούδησε ποτέ για αυτήν; Εγώ άσε, μην το ρωτάς, το μεγάλο λάθος της τηλεόρασης ήταν το εμ τιβί και μετά από εκεί το δώρο της μητέρας μου για τον βαθμό που πήρα στο μάθημα χειροτεχνίας... Και τι άλλο από ένα μαγικό σύνολο τζέι βι σι. Αλλού. Δεν έχω λόγια να το περιγράψω, εκεί πάνω η βελόνα έκανε κύκλους στα αυλάκια, στο δίσκο του Ίγκι, του άλλου μισού του Μπάουι. Και τι φοβερός δίσκος ο Μπλα, Μπλα, Μπλα, τρεις λέξεις που με χαρακτηρίζουν… 
Και τι δεν θα έδινα να πάρω μάτι το τέλειο ζευγάρι Μπάουι- Ίγκι. Τι σου είναι ο άνθρωπος; Και μετά νομίζουν ότι το να πας στο φεγγάρι είναι το αξιοθαύμαστο και το κατόρθωμα. Εδώ μιλάμε για πολλή τρέλλλα και για αυτό θα τους χαρίσω  ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια των Κιουρ, Τζάμπιν σάμουαν έλσες τρέιν,  και ξανά και ξανά. Θα έλεγα ότι είναι φοβερό να έχεις όλους αυτούς συντροφιά όπως και εγώ την μαζορέτα που τελικά δεν είναι κακιά. Απλά έπρεπε να της πεις ότι η ζωή είναι μια σφαίρα - άλλοτε σε σκοτώνει, άλλοτε σε αφήνει αναίσθητο γιατί νομίζεις ότι σε σκότωσε και ξυπνάς σε ένα νοσοκομείο και νομίζεις ότι η ζωή σου πια μοιάζει σαν την καινούργια που έχεις μετά τον  θάνατο σου, και άραγε γιατί πεθαίνουμε, για να ζούμε τα ίδια με άλλα ρούχα, άλλα πρόσωπα, άλλες κοινές καταστάσεις; Και όλα αυτά της τα είπα και «έπεσε» -  φαντάσου, ή εγώ είμαι πολύ καλός ή αυτή είναι πολύ χαζή. Αν και δεν με πειράζει, ένας φίλος μου λέει, «Τζες, η γυναίκα πρέπει να είναι και λίγο κότα, καλή η χειραφέτηση αλλά να ξέρει να κάνει και σάιλενς - γιατί αλλιώς δεν έχει εντζόι η ζωή, αν είναι σαν τον δίσκο του ‘Ιγκι…». 

Κυριακή 2 Αυγούστου 2015

245 ευτυχως εμεινα να λυσω το αλυτο προβλημα γιατι ολοι ειναι δεξιοχειρες.

Οι εραστές έχουν ανάψει κι ορκιστήκαν να’ μην ειναι πιστοί.

Δίχτυ απλωμένο στην φαντασία της πραγματικότητας, αφηρημένη και γδαρμένη από τον ιδιο της τον εαυτό. ακούμπα να ξαποστάσει και θυμάται πάντα ότι ποτέ δεν ήταν αργή και ατέρμονη μέσα στον ίδιο το χώρο που έχει μεγαλώσει. Περπατησιά γρήγορη θαρρείς ανθρώπου όμορφου από την έντονη ευχαρίστηση και την δύσκολη διεκπεραίωση  των πραγμάτων. λέξεις παρά πολλές τριγυρνάν και την σφίγγουν και το στόμα ποτέ δεν βρίσκουν. Ειδήσεις που ακούς και απαντάς, λες έχω την  λύση την άσκηση που είχαμε έχτες στην γεωμετρία. τι ωραία η ζωή να είχε ένα σχήμα. να ξερές ότι πάντα με τον σωστό υπολογισμό θα κάνεις αυτό που πρέπει. έλα όμως που λυσάρι δεν έχει η ζωή αλλά λυσσάει για να την ζεις. Παίρνει χάνεται σκύβει για να εκτοξευτεί παραμένει σιωπηλή όταν εσυ την λαχταράς ποιο πολύ, βοηθά χάνεται χαχανίζει για να σου πει ότι διπλά σου είναι πάντα και θα παραμείνει έχει δυσκολίες αγάπες απόρθητους υλικούς ανασχηματισμούς  επιπόλαιους αναστεναγμούς που σε κάνουν να αναρωτιέσαι. ποιο πολύ τι είναι αυτό το κορίτσι που λαμπυρίζει πίσω από φόντο λαμπερό και δείχνει τον δρόμο που ποτέ δεν μπορεσες να περπατησεις