Στην πολη
καθως ακουγοταν το Pitch The Baby και το φαναρι εγινε απο πρασινο κοκκινο πλησιασε τα χειλη του στα δικα μου και μου εδωσε ενα φιλι που εκοψε την κινηση του αιματος μου και γιναν ολα κοκκινα. αθελα του μετα μου ειπε οτι με αγαπα και ενιωσε την καρδια του να χτυπα οπως το μοτερ του αυτοκινητου μου που τα 1,200 κυβικα του ειχαν ξεχυλισει στο οδοστρωμα της απυθεμνης γοητειας του. αναμεσα σε ενα tracklist και του φιλιου του μεσολαβησαν δυο καβγαδες ενα φιλι μια αποξενωση και μια διαμαρτυρια. καταραμενα cd. ποτε δεν ξερεις τι πρεπει να επιλεξεις το stop, το pause, το rewind που ελεγαν παλια και οι κασσετες των βιντεοκλαμπ be kind rewind και ποια καλοσυνη μιλαμε οταν γυριζεις πισω στις αναμνησεις σου για να θυμηθεις τι ειναι αυτο που σου ειχε πρωτοαρεσει σε αυτον η αυτην τωρα που ολα ειναι δυσκολα σαν την αποφαση να πας δεξια η αριστερα στην σχεση σου. 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου