42 ΓIA TO ΠAPAKATΩ TO ΩPAIO TO EIΛIKPINEΣ

                                 Πηγη

ενα και ενα να κανουν ενα

Για αυτούς  όλα κάπως έτσι ξεκίνησαν δίχως πολλά λόγια αλλά πολύ μουσική bent always. σκυμμένος κάνεις, παρά μόνο το φεγγάρι, πάνω από τον βαθύ μπλε του ουρανού, που νομίζεις ότι είναι έτοιμο να κάνει βουτιά στα ρηχά, εκεί που η φωτιά και το ραδιόφωνο με κρατά συντρόφια. Μακάρι να ήξερα από πριν ότι η ζωή θα ήταν αυτή ένας χτύπος. από τα ντραμς θα έκανε την κάρδια μου να χτύπα και τα πιατινια να είναι συνοδευτικά, σαν τα προβλήματα που σε κάνουν να τολμάς, να αφήνεσαι, να διεκδικείς, να τρελαίνεις, τους άλλους γιατί μπορείς. Και μετά τι λες να μπορείς; όχι φυσικά η μουσική, αυτή ποτέ δεν σταματά σε αφήνει που και που, αλλά πάντα θα ακούς τον απόηχο αυτό. Κτυπά ξεκινάς και μπορεί να  βάζεις την κασέτα σου να γυρνά ποτέ πίσω και ποτέ μπροστά. άστη να παίξει μόνο για μια φορά. ω θεέ εσύ κει πάνω που όλα τα κοιτάς άρα οι τρύπες ηταν κανονικά παιδιά; και αχ αυτή η μαμά ποτέ δεν θα είναι καλά; και θα ανησυχεί γιατί το παΐδι δεν είναι αυτή; κοιμήσου, γαλήνεψε, ξεσηκώσου και κάψε ότι μπορείς. μια αγάπη, ένα χαρτί, την κάθε σκέψη που σε ενοχλεί. διευκόλυνε τον μπροστινό σου, να δει ότι αυτός κάθεται πίσω και ας απορεί. τι να πεις τι να πω, δεν έχω λόγο να σ αγαπώ, αλλά έχω μια ζωή που σου έχει αφιερωθεί. άραγε αυτό είναι ο έρως; που λένε ότι ήταν τυφλός και ότι μπαστούνι κρατούσε του γκολφ. να μια σύγχρονη ιστορία του ποιος μπορεί να ταν ο έρως. θαρρείς ένα παΐδι κακομαθημένων γονιών, που το Σάββατο του βαζαν στην tv να βλέπει γκολφ. Και την Κυριακή να τρέχει στο χορτάρι εκεί που η τρύπα, δεν έχει αριθμό και ποτέ της δεν μπορεί να γεμίσει μονή της το κενό. αλλά φτάνουν όλα αυτά γιατί ο έρως δεν είναι αλήθεια. και είναι για παιδιά όπως ο Άγιος Βασίλης. για τους μεγάλους να έχουν κάτι να πουν, να νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα και μπορούν να ξεγελάσουν αυτούς και τα χατίρια τους. Έτσι ήταν από πάντα και μέχρι το εδώ. αναλογίζοντας τον χαμένο χρόνο που ένα ρολόι στον τοίχο μου δεν εχει αριθμούς.,παρά μόνο το now από την αρχή ως το τέλος. ένα τραγούδι λέει ότι μπορείς και ένα σύνθημα στον τοίχο ότι το αγνοείς. μα τελικά γιατί στα λέω όλα αυτά τους αλλους ξεκίνησα να τρελάνω και εγώ τα έχω χάσει τελικά. Τα αυγά και τα πασχάλια κρύβουν τον μύθο της ανάστασης, αυτής που μόνο η αγάπη θα την φέρει να ζήσει την στιγμή.