οταν θελω να πληγωθω κανω αυτο που ξερω πολυ καλα λεω οτι φταινε οι αλλοι και τιμωρω τον ευατο μου. ειναι μια συνηθεια λατρεια των παλαιων χρονων αναμονης του κτιζω αυτοεκτιμηση γυρω μου αλλα ψαχνομαι στο να καταστρεψω τους γυρω μου. για να μην υπαρχουν αποδειξεις αυτης της τραγικης πραξης ενος μπακοτερμα που δεχεται γκολ απο την ιδια του την ομαδα που ειναι και τερματοφυλακας και επιθετικος. τοσο επιθετικος που ξαφνικα οι γυρω μου / γυρω του καταλαβαινουν οτι η γκρινια δεν προερχεται μεσα απο ενα κομματι αποδοχης αλλα απο αυτο που σιγα σιγα με / τον αλλιωνει. το κακο ειναι οτι πρεπει να δω και την κοτοσουπα που φτιαχνω στον αρρωστο γιο μου. ωραια ηρθα ξανα εδω που ικετευω τον ευατο μου να μην φοβαται να μην απομονωνεται. η αναπνοη μου να μην σηκωνει το χωμα. ειναι τα μωσαικα ωραια εχουν μικρες πετρουλες που αμα τις συνδυασεις σου διημιουργει ενα κρεσεντο απο δηλωσεις των βηματων των μεθυσμενων στιγμων απο τις πλαστικες σολες που λιωναν κοντα σε καθε καημο που προερχονταν απο ενα βαλς δικαιων αποτελεσματων που ειχαν την φυσικη καταληξη της αποτυχιας. ετσι λοιπον ενα στο δεξι ενα στο αριστερο ενα και ενα δυο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου