les violons ivres
τι τρέλα το ψιτ ψιτ ψιτ που κάναμε και όταν γύρναγε το κεφάλι της η κοπέλα που το κάναμε τις λέγαμε και καλά ψιλά έχεις? η ψάρια πουλάω. ενώ στην πραγματικότητα θέλαμε να της πούμε μπορώ να σε χουφτώσω χωρίς δεσμεύσεις και υποχρεώσεις. που τα πουλάς αυτά ρε συ αφού τα κορίτσια τώρα πλέον ξέρουνε, άλλα και τότε ήξεραν. άλλα ήταν με φόρμες και fly. λίγο καγκουρια άλλα τουλάχιστον δεν ήταν όλες ίδιες, σορτσάκι και όλα έξω στη φόρα. και φτύσε τα μπούτια σου στην κατηφόρα μπας και κανεις τσουλήθρα. και τι τσουλήθρα τότε που ψάχναμε τα στόρια από τα παντζούρια. ώστε να τα κάνουμε σανίδες και να πάμε στις πιο απότομες κατηφόρες, για να πάμε πιο γρήγορα. και το αμάξι που μας σταματούσε ήταν αναλόγως εκτίμησης, μας άφηνε να είμαστε οι κλασσικοί κανίβαλοι των μεσημεριών η μας επρήζε τα αρχίδια με το κήρυγμα και το γνωστό τροπάριο. όταν ήμουν εγώ στην ηλικία σου είχα παντρέψει πέντε αδελφές. ναι με γραμμάτια στην zanussi και την Pitsos άλλα το i με ου. όπως και εγώ τώρα λέω συνέχεια στον γιο μου κοιτάμε δεξιά αριστερά και μετά περνάμε τον δρόμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου